ZİKİR NASIL YAPILMALI HZ MEVLANA DER Kİ

Hak dostu Mevlânâ Hazretleri der ki:

“Ağızla, dille, duymadan, düşünmeden (papağan gibi) edilen zikir, noksan bir hayaldir. Padişahça, yani cân u gönülden, hayranlık duyarak yapılan zikir ise, sözlerden de, kelimelerden de âzâdedir… Ey O’nu bulamadan, sadece, O’nun adını yeterli bulan kişi! «Hû» kadehinden içmeden, nasıl olur da benlik arzularından kurtulabilirsin?” 

 

GÜNÜN AYETİ

“Kim de Ben’i anmaktan yüz çevirirse, şüphesiz onun sıkıntılı bir hayâtı olacak ve Biz onu, kıyâmet günü kör olarak haşredeceğiz. O: «Rabbim! Beni niçin kör olarak haşrettin? Oysa ben, hakîkaten görür idim!» der. (Allah) buyurur ki: «İşte böyle. Çünkü sana âyetlerimiz geldi; ama sen onları unuttun. Bugün de aynı şekilde sen unutuluyorsun!»”

(Tâhâ, 124-126)

GÜNÜN AYETİ

 “Ey îmân edenler! Mallarınız ve çocuklarınız sizi Allâh’ın zikrinden alıkoymasın!..”

(el-Münâfikûn, 9)

GÜNÜN SÖZÜ

Hırs büyüyünce ahlak küçülür.

 

GÜNÜN AYETİ

❝O Rabbin ki seni yarattı, seni insan olarak şekillendirdi ve seni dengeledi.❞
[İnfitâr Suresi, 7] #Kuran #KuranıKerim

 

GÜNÜN DUASI GÜNÜN AYETİ

“...Rabbim! Onlar nasıl küçüklükte beni şefkatle eğitip yetiştirdilerse şimdi Sen de onlara merhamet göster.”
[İsrâ Suresi, 24]

 

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR
Akıl “tedbir”lidir. İpini hep sağlam kazığa bağlar. Yoksa aklını kaçırır. ‘Ak’lı bir bakış açısına sahip olduğundan ilerisi gözükmeyen karanlık yollarda dolaşmayı akıl kârı saymaz. Garanticidir, aklı yatmadığı müddetçe hiçbir işe kalkmaz. Sağlamcıdır, çürük tahtaya kafası basmaz.Temkinli olduğundan yavaş ilerler. Muhafazakârdır, sabittir. Hayatın güvenlik gücü, emniyet kemeri, rehberi ve ak saçlısıdır. Hayata “aklınla bin yaşa!” dedirtir…

Kalp ise “Tekbir”lidir. “Allah-ı Ekber. Allah büyüktür” diyerek ipini tevekküle çözmüştür. Gözü de sevdası da karadır. Gözünü budaktan, sözünü dudaktan sakınmaz. Hele hele bir sevmeye ya da kızmaya görsün. Sonunu hesap etmeden yerinden ok gibi fırlar. Bu yüzden kelime manası değişmektir, değişimdir. İnkılapların kelime köküdür. Hayatın devrimci gücü, ‘deli’kanlısıdır. “Ya Allah!” diye nara attı mı gerisine Allah Kerim. Sürekli hayatın kalbini ağzına getirir...

"Hangisi daha güzel?" sorusuna 'akıl-tedbir ' cevabı verenler ÇOK olabilir. Ama her sorunun cevabında öyle bir TEK-BİR var ki ondan daha güzeli yok. Ve onun Beytullah'ı da gönüller...

Hasbunallahi ve ni'mel vekil. Ni'mel Mevla ve ni'men nasir. (Allah bize yeter. O ne güzel vekil, dost ve yardımcıdır)
Osman YAZICI
 

ANA KUCAĞI HAYATIN BABA KÖŞE BUCAĞI

ANA KUCAĞI HAYATIN BABA KÖŞE BUCAĞI
Anne, hayatın yufka yüreği. Baba, mangal yüreği. Bu yüzdendir ki yavru hep ana kuzusu; babanın aslanı, tosunu. Anne, hayatın kalbi ve duygusu. Baba, aklı ve mantığı. Anne, hayatın en sevgilisi. Baba, en saygıdeğeri. Anne, 'yorulmasın' diye hayatın asansörü. Baba, 'güçlensin,' diye merdiveni. Anne, hayatın temeli. Baba, çatısı. Anne, hayatın önsözü. Baba, sonsözü. Anne, hayatın fireni. Baba, tam gazı.

Ana dili hayatin. Baba, şivesi. Ana kucağı hayatın. Baba, köşe bucağı. Anne, hayatın sıcakkanlısı. Baba, soğukkanlısı. Ana sütü hayatın. Baba, ek gıdası. Anne, hayatın bekleyeni. Baba, uğurlayanı. Ana teması hayatın. Baba, şeması. Anne, hayatın yazarı. Baba resimleyeni. Anne, mahremiyeti hayatın. Baba,dobrası.

Ana okulu hayatın, baba mesleği. Anne, meleği hayatın. Baba, kahramanı. Anne, tebessümü hayatın. Baba ciddiyeti. Anne, affı hayatın. Baba korkusu. Ana, kökleri hayatın. Baba, gökleri. Anne, ayağında sallayanı hayatın. Baba, havalara uçuranı. Anne, tedbiri hayatın. Baba, tevekkülü. Anne, ruhu hayatın. Baba, bedeni. Ana sermayesi hayatın. Baba, kârı. Ana yasası hayatın. Baba, yönetmeliği. Ana vatanı hayatın. Baba diyarı…

Ana, hayatın a-yanı. Baba be-yanı. Ana baba,
hayatın ayan beyanı. En âyanı. (âyan: seçkinler, ileri gelenler) En takdire şayanı. Ana baba hayatın duayeni. Ana baba varsa evlada yapılan dua hep taze, hep yeni.

Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellemin buyurduğu üzere cennet anaların ayakları altında, baba ise cennetin orta direği. Bu yüzden kendini cennette görmek isteyen anne babasına iyi BAKSIN!
Osman YAZICI
 

GÜNÜN AYETİ

Bir Hilal'lik 'yay'ın bir Elif'lik 'OKU!'nla

Vur alın yazımıza İKRA'M İKRA'M vurgunu

'Takdir'inden bir 'Âferîn' kâfi notumuza, notamıza

O demediyse KUL

OKUL, O KUL hep kitap yüklü eş-şek yorgunu

99 adına eklemişiz

En sevdiği O KULUNUN hatırını

Çek gayrı Münker Nekir imtihan dünyamızdan

Yüz puanlık sorgunu

Osman YAZICI

 

#BirHadis

#BirHadis

“Şüphesiz Yüce Rabbiniz hayâ sahibi ve cömerttir. Kulu (dua etmek için) O’na ellerini kaldırdığı zaman, o elleri boş çevirmekten hayâ eder.”

#HadisiŞerif | Ebû Dâvûd, Vitr, 23

 

APRIN ÇOR TİGİN KİMDİR

APRIN ÇOR TİGİN
(d. ?/? - ö. ?/? ozan)

Maniheist dönem Uygur edebiyatının bir temsilcisi olan Aprın Çor Tigin'in nerede ve ne zaman doğduğuyla, ailesiyle, aldığı eğitimle ya da mesleğiyle ilgili herhangi bir bilgi mevcut değildir. Buna rağmen, adındaki tigin, onun bir şehzade olduğuna işaret etmektedir. Kendisiyle ilgili bilinenler, şiirlerinin yazılı olduğu yaprağın başındaki [başlantı] aprın çor [tigin kügi t]akşutları ile her iki şiirinin sonunda yazılmış bulunan [t]ükedi [a]prın çor tigin kügi ifadelerinden ibarettir. Dolayısıyla kaynaklarda, hangi muhitte yaşadığı ya da nerede öldüğüyle ilgili olarak da herhangi bir bilgi yer almamaktadır.

Aprın Çor Tigin, şairi belli ilk Türkçe şiirlerin yazarı olarak kabul edilir ve Maniheist dönem Uygur edebiyatından günümüze ulaşan sekiz şiirden ikisini o yazmıştır (Ercilasun 2008: 226-227). Şiirlerinden ilki Mani övgüsüyle ilgilidir. "Sevgili" adıyla tanınan diğer şiiri ise, Türk edebiyatının bilinen ilk aşk temalı lirik şiiridir. Şairin Mani övgüsünü konu edinen ilahi niteliğindeki şiiri, dörtlükler şeklinde düzenlenmiştir ve mısra başı kafiyelidir. Toplamda 12 mısradan oluşan bu şiirin her mısrasındaki hece sayısı ortalama 12'dir. "Sevgili" adı verilen diğer şiiri de dörtlüklerden oluşmaktadır ve yine mısra başı kafiyelidir. Buna rağmen, şiirin üçlüklerden oluştuğuna dair görüşler de mevcuttur (Arat 1960: 38); fakat mısra başı kafiyeler göz önünde bulundurulduğunda, dörtlüklerden oluşuyor olması daha muhtemel görünmektedir.

Aprın Çor Tigin'in şiirleri Turfan'da bulunan metinler arasında yer almaktadır ve bunlar 24x15.5 cm büyüklüğündeki T. M. 419 yer işaretli, bazı kısımları eksik ya da yer yer hasarlı bir kâğıt üzerine Uygur harfleriyle yazılmıştır. Onun Mani övgüsüyle ilgili şiiri ilk olarak transkripsiyonlu bir şekilde, tercümesiyle beraber Albert August von Le Coq, ikinci şiiri ise, aynı şekilde Willy Bang tarafından neşredilmiştir. Türkiye'de ilk olarak Reşid Rahmeti Arat, Talat Tekin ve Osman Fikri Sertkaya gibi araştırmacılar Aprın Çor Tigin'in şiirleri üzerine inceleme ve değerlendirmelerde bulunmuşlardır. Bunlardan Arat, Aprın Çor Tigin'in, şiirlerinin genel ahengini kuvvetlendirmek için sık sık benzer hecelerin tekrarına başvurduğunu belirterek, düzgün bir vezin sırası takip ettiğini vurgular ve her iki şiirini de detaylıca tahlil eder (1965: 19, 1960: 37-38). Tekin, şairin, şiirlerindeki dizeleri olduğu gibi veya çok az farkla tekrar ettiğini, bunun da anlamı pekiştirip manzumeye ayrı bir ahenk kattığını ifade eder (1986: 13). Sertkaya ise, şiirler üzerine yapılan çalışmaları topluca değerlendirir (1986: 60-61). Aprın Çor Tigin'in şiirleri en erken 8. en geç 9. yüzyılla tarihlendirilmiş olsa da, konuyla ilgili kesin bilgilere ulaşmak mümkün görünmemektedir.
Eserlerinden Örnekler

Sevgili

kasınçıgımın ö[yü]

kadgurar men

kadgurduk[ça] kaşı körtlem

kavışıgsayur men

öz amrakımın öyür men

öyü evirür men ödü…çün

öz amrak[ımın]

öpügseyür men

barayın tiser

baç amrakım

baru yime umaz men

bagırsakım

kireyin tiser

kiçigkiyem

kirü yime urnaz men

kin yıpar yıdlıgım

yaruk tengriler

yarlıkazunın

yavaşım birle

yakışıpan adrılmalım

küçlüg priştiler

küç birzünin

közi karam birle

k[ül]üşüp[en] oluralım

Mani'ye Övgü

[bizing tengrimiz ed]güsi redni tiyür

[bizing tengrimiz ed]güsi redni tiyür

[redni]de yig mening edgü [tengr]im alpım begrekim

rednide yig mening tengrim alpım begrekim

bilegüsüz yiti vaj[ır ti]yür

bilegüsüz yiti vajı[r tiyür]

vajırda ötvi biligligim tüzünüm yarukum

vajırda ötvi biligligim bilgem yangam

kün tengri yarukın teg köküzlügüm bilgem

kün tengri yarukın teg köküzlügüm bilgem

körtle tüzüm tengrim külügüm küzünçüm

körtle tüzün tengrim burkanım bulunçsuzum

Kaynaklar

Arat, Reşid Rahmeti (1960). "Edebiyatımızda İlk Lirik Şiir". Türk Yurdu. 284: 37-38.

Arat, Reşid Rahmeti (1965). Eski Türk Şiiri. Ankara: TTK Yay.

Arat, Reşid Rahmeti (1987). Makaleler (hzl. Osman Fikri Sertkaya). Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay. 

Ercilasun, Ahmet Bican (2008). Türk Dili Tarihi. Ankara: Akçağ Yay.

Sertkaya, Osman Fikri (1986). "Eski Türk Şiirinin Kaynaklarına Toplu Bir Bakış". Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı 1 (Eski Türk Şiiri) 409: 43-80.

Tekin, Talat (1986). "İslam Öncesi Türk Şiiri". Türk Dili Dergisi, Türk Şiiri Özel Sayısı I 409: 3-42.

HANGİ ZEKÂNIN SÖZÜYÜZ?

HANGİ ZEKÂNIN SÖZÜYÜZ?

"Zekâ”nın sözleri edeptir, ‘edebi’dir, ebedidir, hikmettir. Şiir gibidir, dört dörtlük konuşur. Dolu doludur sözleri, a’dan z’ye her şeyi anlatacak kadar “az” konuşur. Gönül dilinden alıntı cümlelerinde “öz” konuşur. Akl-ı selimdir kaynağı, en üst perdeden, en yüce kattan konuşur. Susunca da öyle bir ‘eser’ ki kamusun (kamus: a-sözlük b-okyanus) yelkenlerini doldurur. O denli güzel, tatlı, doyumsuz bir muhabbettir ki “ağzından bal damlıyor” dedirtir.

“Zekan”ın (zekan: çene) sözleri ise boştur. Bin tanedir ama bir tane etmez. Sırf çenedir. Hesapsız ve kitapsız çok konuşur. Hatta hiç susmaz. Düşüktür çenesi hep alt tabakadan konuşur. Dil yarasıdır sadece eseri zira beden dilinden konuşur. Tekrar eder durur hep nakarattan konuşur: "Ai ai..." Anırtı gibidir. Doyurmaz hiçbir kulak misafirini. Sadece ‘laf salatası’ yedirtir.

Az-öz konuşmak ve dahi susmak zekânın zekâtıdır. Zekânın zenginliğine ve feyzine işaret eder. Zekât nasıl malı temizler, artırırsa sükût ve öz konuşmak da sözü eksiltmez bilakis temizler ve etkili kılar.

Zekânın zekâtı; açıktan meskût (söylenmemiş) ile, gizlice ise sükût ile verilir. Yani zekânın zekatı ne ‘nukut’ (paralar) ve ‘nutuk’ (söz, konuşma) ile değil sükût ile verilir. Zira atalarımızın dediği gibi söz gümüşse sükût altındır.

İnsanın konuşması harflerle, alfabeyle, elifbayla olur.
Alfabe/Elifba = A+B yada ELİF+BE.
Yani AB. (Ab: Farsça su)

Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa’nın (sallallahu aleyhi vesellem) “Allah’a ve ahiret gününe inanan ya hayır söylesin ya da sussun” hadisini düstur edinenler ya “AB”ın hakkını verdiler ya da “susuverdiler.”

LAKLAK (Laklak: a-Leylek b-Ara vermeden söylenilen saçma sapan söz dizisi, gevezelik) ehlini görünce ise haydi gel de “Bizi leylekler getirdi”ye inanma!

Ah laklak!.. Ahlak?!...
Osman YAZICI

GÖZ HAKKI

GÖZ HAKKI

Seni görmüşlüğümün 'görmemişliği'dir hep
Parlayan ışıl ışıl ke(n)di gözlerimle
Kendinden başkasını görmeyen gecenin
Kurum kurum yüzüne attığım pençe
Kirpik kirpik kara 'çalı'mın serisiyle
Bir bir çürüttüğüm ışık hızının 'tez'leri
Güneşin çekildiği
Fil dişi kulelere uzattığım pense...

Seni görmüşlüğümün görmemişliğidir hep
Güne bakan ay çiçeği gözlerimle
Gece gündüzü çekirdeğinden çifte kavuruşum
Kabuk bağlamış karamsarlık yeniğinden
Çerçeve çerçeve 'çit'lediğim güneş
Akrebe atılmış umut ışığımla
Ezelden ebede dem vurup
Rûzgârı 'yel'kovanda saçıp savuruşum...

Seni görmüşlüğümün görmemişliğidir hep
Gözlerimi devirişimdeki
Firavunun hayallerini suya düşüren
Şeytanı secdeye zorlayan kibir
Yücelik adından gen işleyen her 'evre'nin
Toprağını yutan kabir
Gayrı birtek gözümdeki tanrı misafirim
Gözümden daha kebir...

Gördüm seni
Bağıştaki, lütuftaki, ihsandaki
Bol keseni
Senden başkasını görmezdi ki zaten
Aşığın gözü
Ey aşkın yol keseni!
Birtek gözümü alamadım “bak kal!”ından
Seninle ağzına kadar doluyken göz, gönül
Nasıl anlatsın his seni
Her iyilikte, güzellikte, izzette, yücelikte…
Gördüm haseni
Ha seni…

Gördüm seni
Her göresim geldiğinde
Ey nazarımın ar kası
Ama hiç bakamadım yüzüne
Kimi edepten
Kimi gözümden dahi kıskandığımdan
En çok da
Yüzüne bakacak yüzüm olmayışından
Ben görmedim bir tek
Senin gibisini
Haydi göz! Hakkını ver
Bi daha bi daha bi daha…
Göz 'HAK'kımı ver
Göreyim seni…

Osman YAZICI

FACEBOOK PUBG MOBİL GRUBU

Grup Adı : Pubg Mobil Hesap Alım Satım - https://www.facebook.com/groups/662047531348881

Üye sayısı : 17,200 civarı
Üyeleri Türk ve % 99 erkek kitlesi olan bir gruptur. Herhangi bir engeli yoktur.

BENZER GRUPLAR MEVCUTTUR 👉iletişim: Şükrü Aygün

FACEBOOK HABER GRUBU

Grup Adı : Son Dakika Haberleri - https://www.facebook.com/groups/sondkhaber/

Üye sayısı : 15,000 civarı
Üyeleri Türk ve % 60 erkek kitlesi olan bir haber grubudur. Herhangi bir engeli yoktur.

BENZER GRUPLAR MEVCUTTUR 👉iletişim: Şükrü Aygün

FACEBOOK ALIM SATIM GRUBU

Grubun Adı : Ankara Oto Pazarı

Üye sayısı : 6,200 civarı
Grubun herhangi bir engeli yoktur. Aktif bir alım satım grubudur. Üyeler Türk'tür.

BENZER GRUPLAR MEVCUTTUR 👉iletişim: Şükrü Aygün

GÜNÜN DUASI

“Allah’ım! Sen affedicisin, Kerîm’sin, affetmeyi seversin, beni de affet.”
Hz. Muhammed (sas)

 

YAĞMUR KURUSU

 YAĞMUR KURUSU

Sağanak sağanak taşa tutarım
Gönül pencereni
Bilirim, her umuda çalana açılmaz
Goncandaki sır'ca
Sırça sırça
Razıyım ölmeye ey sevdanın ilk göz ağrısı
Bari 'sela'mı vermek için
Encama çıksan...
Yağmur kurusuyum
Bak yapışık kaldım peteğine
Ne dönebilirim gayrı geldiğim çiçeğe
Ne de varabilirim ballar balı menziline
Kaç tufanlık sevinç, sevda, nedamet
Kaç çaylık dem
Kaç hatırlık kahve
Boşaltırım kovana
Dolu dolu gözlerimi
Ah! Göğüs 'kafe'sinin boşluğuyla sıksan...
Müebbet yedirsen
Hücre hücre gönlünün kafesine tıksan...
Osman YAZICI 

İNSANIMIZIN “HAVA” ARACI (İHA)

İNSANIMIZIN “HAVA” ARACI (İHA)

İlimden 'i-yi' aldılar önce. Milletimizin bahtına hep iyi günleri getirmek, dünyanın tahtına iyiliği geçirmek için yola çıktılar. “Yerli yerinde” atılan adımlarla göklerin ufkuna ‘çıkar’ oldular.

Hayallerin en ‘ha’sına kuruluydu saatleri. Zalimin kabusu olurken rüyaları, mazlumun hatırında hep hayra yoruldular.

Sonra azmin “a!”sına açık bıraktılar hayret ve hayranlığın yol ağzını. “Teker teker” geçtiler engelleri köklerinden aldıkları güçle. Batılın bayrağını paspas etmek için semavi göndere kanatlandılar.

Önce İHA oldular. Sonra savaşın değil sulhun silahını kuşanıp selamın, sevginin en öz-gür 'se’sini eklediler meydan okuyuşların diline. SİHA oldular. Hakkın, haklının, hakka'niyet'in kulaklarını çınlattılar.

‘İnsansız hava aracı’ydı önceki isimleri. Kabarttılar sevginin, merhametin “Ana dolu” göğsünü. Çok geçmeden kıvancın, gururun hava sahasında “İnsanımızın ‘Hava’ Aracı” oldular.

Haydi İHA-SİHA!

Uç yeniden en uç-üç noktalara… Ay yıldızdan getirdiğin umut ışığıyla dağıt kara bulutları.
Kuş misali kanatlan en “uç ak”lara… “Kuşluk” vaktinin serinliğini, aydınlığını getir zulmetin ateşiyle kavrulmuş gönüllere…
Bir güvercin gibi yuvanı kur yeniden Sevr önüne... Koru ardında saklı olan Yâr-i Gar’in davasını.
Ebabil ol... Taşa tut Hacer Hacer örülmüş Kâbeyi yıkmaya can atan ebreheleri.
Zümrüd-ü Anka gibi taşı zaferleri kaftan kafa.
Miraç ol Burak gibi.. Allah’tan başkasının önünde eğilmeyen yiğitlerin secdelerine.
Haydi tekrar tekrar uçur bizi sevinçten havalara.
Bütün dünya dönüp dönüp izlesin sema gösterini.
Bİ DAHA… Bİ DAHA…
Osman YAZICI