“Kıyamet günü bir grup insan için arşın çevresine kürsîler konulur. Onların yüzleri ayın on dördü gibi parlak ve nurludur. İnsanlar korkup ürperirken onlar korkup ürpermezler. İşte onlar Allah’ın dostlarıdır (velileridir) ki, onlar için korku yoktur ve onlar üzülecek değillerdir.”
“Bunlar kimlerdir Ey Allah’ın Rasulü?” diye sorulunca da:
“Allah için birbirini sevenler.” diye karşılık verdi. (Irakî, Mugnî, 158)