PEYGAMBERİ AĞLATAN CAHİLİYE ADETİ
Bir gün sahabelerden bir tanesi peygamber efendimiz Hz. Muhammed Mustafa sallalahu alyehi veselam'in huzuruna gelerek, cahiliye devrine ait bir vahşiliği şöyle dile getirir. Ya rasullalah biz cahiliye devrindeyken kız çocuklarımızı diri diri toprağa gömerdik,
Benimde bir kız çocuğum vardi annesine bunu giydir dayısına götürecem dedim kadın bunun ne oldugunu iyi bilirdi ciger paresi biricik evladı biraz sonra bir kuyuya atilacaken orada çırpına cırpına can verecekti ne var ki kadının böyle bir canavarlığın önüne geçmeye imkan yoktur yapabilecegi tek şey icin icin ağlayıp kanlı gözyaşları dökmekti,
Hanimim dedigimi yapti çocuk gerçekten dayisina gidecegini zannediyor ve civil civil koşuyordu çocuğun elinden tutup daha önce kazdigim bir kuyunun yanina getirdim ona kuyuya bakmasini soyledim tam kuyuya bakayim derken sırtına bir tekme vurdum ve onu kuyuya yuvarladim fakat her nasilsa eliyle kuyunun ağzindan tutundu bir taraftan cirpiniyor diğer tarafatnda babacim uzerim toz oldu diyip elbisemi silmeye calişiyordu
buna ragmen bir tekme daha vurdum ve onu diri diri toprağa gömdüm. Adam bunu anlatirken sevgili (peygemberimiz) ve yanindakiler hickira hickra ağlamaya başladi o arada oturanlardan birtanesi be adam resulallahi çok uzdun diyince "efendimiz" adama birdaha anlat dedi adam olayi birkere daha anlatti iki cihan güneşi (-peygemberimizin-) gözlerinden süzülen yaşlar mubarek sakalından aşagıya doğru damla damla akiyordu ALLAHIN , resulu, hadiseyi tekrar etirmekte sanki şunu anlatmak istiyordu bizlere ıste siz islamdan önce böyleydiniz islam öncesi kömür ve demir gibidiniz
Şimdi ise altın ve elmas gibisiniz tekrar tekrar anlatirdim,ki islamin size kazandirdiği insanliğin güzel özeliklerini bir kez daha hatirlayin diye...
