SİZ KIYASLAYIN...

Küçüklüğümde, rahmetli nenem (babaannem) komşularına yada bir arkadaşına gideceği zaman beni de götürürdü. Onlar birbirleriyle karşılaştıklarında çok sıcak, çok içten bir konuşma ve muhabbetle birbirlerine sarılırlar ve tokalaşırlardı. Tokalaşırkende birbirlerinin ellerini sıkı sıkı tutarlar ve Peygamber Efendimize (sas) Salavat getirirlerdi. Çocuklukya bu durumu son derece komik bulur ve hallerine gülerdim. Oysa onlar öylesine samimi dost ve arkadaşmışki Salavat getirerekte aralarındaki bağı adeta taçlandırıyorlarmış... (Bunu yıllar sonra anlayabildim)

Peki ya şimdi aradan çoook zaman geçti. Şimdi işyerinde yada sokakta bir tanıdığınızla karşılasıyorsunuz; zoraki bir gülümseme, yapmacık hareketler, tokalaşma denirmi bilmem ama parmakların ucuyla eller birbirine değip çekiliyor ve bu da dostluk arkadaşlık oluyor... (Daha modern, daha eğitimli olduk sözde.)

Hangisi daha samimi sizce...
Şükrü Aygün