RESÛLULLAH'IN ÖĞRETTİĞİ ZİKİR

RESÛLULLAH'IN ÖĞRETTİĞİ ZİKİR

Ebû Tâ­lib’in kı­zı Üm­mü Hâ­nî -ra­dı­yal­lâ­hu an­hâ-, Al­lâh Ra­sû­lü -sal­lâl­lâ­hu aley­hi ve sel­lem-’e mü­râ­ca­at ede­rek:

“–Yâ Ra­sû­lal­lâh! Ben ih­ti­yar­la­dım ve za­yıf­la­dım. Ba­na otur­du­ğum yer­de ya­pa­bi­le­ce­ğim bir ibâ­det tav­si­ye eder mi­sin?” di­ye ricâda bulundu.

Bunun üzerine Ra­sû­lul­lâh -sal­lâl­lâ­hu aley­hi ve sel­lem-:

“–Yüz de­fâ «süb­hâ­nal­lâh»,

Yüz de­fâ «el­ham­dü­lil­lâh»,

Ve yüz de­fâ «lâ ilâ­he il­lâl­lâh» de!” bu­yur­du­lar. 

(İbn-i Mâ­ce, Edeb, 56; Ah­med bin Han­bel, Müsned, VI, 344)

ELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN...

ELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN...

 

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR
Akıl “tedbir”lidir. İpini hep sağlam kazığa bağlar. Yoksa aklını kaçırır. ‘Ak’lı bir bakış açısına sahip olduğundan ilerisi gözükmeyen karanlık yollarda dolaşmayı akıl kârı saymaz. Garanticidir, aklı yatmadığı müddetçe hiçbir işe kalkmaz. Sağlamcıdır, çürük tahtaya kafası basmaz.Temkinli olduğundan yavaş ilerler. Muhafazakârdır, sabittir. Hayatın güvenlik gücü, emniyet kemeri, rehberi ve ak saçlısıdır. Hayata “aklınla bin yaşa!” dedirtir…

Kalp ise “Tekbir”lidir. “Allah-ı Ekber. Allah büyüktür” diyerek ipini tevekküle çözmüştür. Gözü de sevdası da karadır. Gözünü budaktan, sözünü dudaktan sakınmaz. Hele hele bir sevmeye ya da kızmaya görsün. Sonunu hesap etmeden yerinden ok gibi fırlar. Bu yüzden kelime manası değişmektir, değişimdir. İnkılapların kelime köküdür. Hayatın devrimci gücü, ‘deli’kanlısıdır. “Ya Allah!” diye nara attı mı gerisine Allah Kerim. Sürekli hayatın kalbini ağzına getirir...

"Hangisi daha güzel?" sorusuna 'akıl-tedbir ' cevabı verenler ÇOK olabilir. Ama her sorunun cevabında öyle bir TEK-BİR var ki ondan daha güzeli yok. Ve onun Beytullah'ı da gönüller...

Hasbunallahi ve ni'mel vekil. Ni'mel Mevla ve ni'men nasir. (Allah bize yeter. O ne güzel vekil, dost ve yardımcıdır)
Osman YAZICI