KELİMELER ARASI BOŞLUKLARA GÖMÜN BENİ

KELİMELER ARASI BOŞLUKLARA GÖMÜN BENİ

Hiçbir harfle birleşemedi madem yalnızlığım
Kelimeler arası boşluklara gömün beni
Gönül kitabının 'içindekiler' kısmında
‘Özel isim’ olarak aramayın boşa
Herhangi bir kelime dahi olamamış bu
Kalplerin gölgesinde kalmış sığıntıyı
Ne gece örtü-versin kaba-hatlarımı
Ne de gündüz aklasın bey-azlığımı
Kağıt akı kalem karasından olma
Kelime libasını alıp üstümden
En yalın loşluklara gömün beni...

Sessiz harflerin en ünlüsü versin selamı
Karışmayın ünlemlere
İster hıçkırığa ister kahkahaya
Boğulsun ardımdan
Yağmur tükürsün yüzüme teneşirde
Soru işaretleri taşısın tabutumu
Kardan adamdan ödünç alınsın kefenim
Taşı-versin mezarıma
Yazı-vermeyen bir tanımsızlık
İncinmesin toprağın yumuşak karnı
Düştüğü yerden kalkamayan 'tuş'luklara
‘Dik kat!'lara, sarp taşlıklara gömün beni...

Adam gibi "âdem" olamadım diye
Sakın suçlayıp da kendinizi
“H-er kişi” niyetine kılmayın namazımı
Gömün beni bir ELİF ile MİM arasına ki
Tutunacak “DAL” bulayım rahmet deryasında
Kelimeler arası boşluklara gömün ki beni
Kelimelerle övemediğim yetişsin imdadıma
Soracak elbet merhameti bana da
“Neyin var!” diye
'İyi'yim diyemem de bari HİÇ diyebileyim
Her şeyime…
TEKBİR sayımı koyun ism'imin üstüne
Hiç ortalarda görünmeyi göresi gelen
Baksın gayrı ha ayakaltına, “ha-sır-altına”
Hele siz dipnotlarda görün beni…
Osman YAZICI

KELİME-İ TEVHİD ZİKRİNİN ÖNEMİ

KELİME-İ TEVHİD ZİKRİ

Kelime-i tevhîd (لا اله الا الله) zikri, hadîs-i şerîflerde devamlı tavsiye edilmiştir. Nitekim bunlardan birinde Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:

“لا اله الا الله zikrini çok tekrarlayarak îmânınızı yenileyin!” (Hâkim, Müstedrek, IV, 285/7657) buyurmuşlardır.

Kendisine bütün dünyâ tasarrufu verilen Süleymân -aleyhisselâm- da:

“Benim saltanatım geçicidir. Bir tevhîd zikrinin getireceği saltanat ise ebedî­dir...” buyurmuştur.

TEK BAŞINA ANLAMI OLAN TEK HARF "O"DUR

 TEK BAŞINA ANLAMI OLAN TEK HARF "O"DUR Alfabemizde tek başına anlam ifade eden tek harf, "O"dur. O, (Arapça Hu) tasavvuf’ta Cenab-ı Hakk’ı sembolize eder. İhtişamda, kudrette, güzellikte, izzette yalnızlık, yalnız Allah’a (cc) mahsustur. Biz ise alfabenin diğer harfleri hükmündeyiz. Anlam kazanabilmek için diğer harflerle yanyana gelip birlik olmaya muhtacız. Toprakla, suyla birliktelik kuran küçücük bir tohum dünyayı doyurur da tek başına anlam ifade ettiğini sanan tohum, bir kuşun dişinin kovuğunu dolduramaz.

İlk birliktelik, tohumla toprak arasında kurulur. Ardından su katılır bu dostluğa. Güneşin kanı kaynar sonra ortaklığa. Arıların katılımıyla da beraberlik tüm doğaya aşılanır. İnsan ise aklı ve eliyle bu şirketin gücüne güç katar. Sonunda tohum filizlenir, yaprak-çiçek açar ve meyve verir. Üretim için bir araya gelen ortaklar, hasadı da adaletle bölüşürler. Bitkinin başı güneşe gider. Kökü toprağa sıkı sıkıya bağlıdır. Gövde suya, çiçek arıya, meyve insana tahsis edilir. Meyve çekirdeğinden de tohumun payı ayrılır. Beraberliğin kaybedeni yoktur. Kazananıysa tüm ortaklardır.

İki bireyin menfaat çarpışmasının sonucu birdir. (1x1=1) İhtilafla bölünmesi birdir. (1/1=1) Çıkar hesabının sonucu 0’dır. (1-1=0) İki bireyin toplamının sonucuysa ikidir. (1+1=2) Bu yüzden "karşı karşıya gelişimiz" darılmak için değil sarılmak için olsun.

Kar taneleri farklı şekilde, güzellikte, büyüklüktedir. Asıl farklarını ise -aralarındaki farkları bir kenara atarak- yerde oluşturdukları bütünlükte hissettirirler. Bu birliktelikleriyle öyle bir yüceliğe erişirler ki göz kamaştırırlar, ne içinden çıkamadıkları çukur ne de üstüne çıkamadıkları tümsek bırakırlar. Beraberlik önce 'farkı kazanan' sonra 'farklı kazanan'dır.

Sözün özü AŞURE OLABİLMEK. Aşure kelimesi 'on' anlamına gelir. 10 sayısındaki '1'in sağında '0' olup hem 'BİR'in hem de 'BİRLİK'in değerini artırmak. Bu sayede tek başına 'solda sıfır' olmaktan öteye geçemeyen yalnızlığımız da 'sağda sıfır' oluşla hem 1'i 10 edecek, 100 edecek hem de kendi varlığına 'bin bereket' katacaktır.

Haydi o zaman; önce 'O' diyelim. Sonra 'O daire' içinde 'beşer beşer' toplanıp ONA varalım. ELDE VAR BİR... Ailemizle aynı sofrada bağdaş kurup diz dize, millet ve ümmetçe aynı safta omuz omuza, aynı sevgide göz göze kısacası 'TEKBİR' hatırına hep BİZ BİZE olalım. Aynı 'kazan kazan'da AŞURE olalım...

Mühim olan ayrı ayrı kendimizi fasulye gibi nimetten saymak değil aynı ocakta AŞURE olup pişebilmek...

Allah cc ailemize, milletimize ve bütün Ümmet-i Muhammed'e birlik olup, bir Aşure tadında ömür sürmeyi lütfetsin. Aşure gününüz mübarek olsun.
Osman YAZICI

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR

ÖNCE TEDBİR SONRA TEKBİR
Akıl “tedbir”lidir. İpini hep sağlam kazığa bağlar. Yoksa aklını kaçırır. ‘Ak’lı bir bakış açısına sahip olduğundan ilerisi gözükmeyen karanlık yollarda dolaşmayı akıl kârı saymaz. Garanticidir, aklı yatmadığı müddetçe hiçbir işe kalkmaz. Sağlamcıdır, çürük tahtaya kafası basmaz.Temkinli olduğundan yavaş ilerler. Muhafazakârdır, sabittir. Hayatın güvenlik gücü, emniyet kemeri, rehberi ve ak saçlısıdır. Hayata “aklınla bin yaşa!” dedirtir…

Kalp ise “Tekbir”lidir. “Allah-ı Ekber. Allah büyüktür” diyerek ipini tevekküle çözmüştür. Gözü de sevdası da karadır. Gözünü budaktan, sözünü dudaktan sakınmaz. Hele hele bir sevmeye ya da kızmaya görsün. Sonunu hesap etmeden yerinden ok gibi fırlar. Bu yüzden kelime manası değişmektir, değişimdir. İnkılapların kelime köküdür. Hayatın devrimci gücü, ‘deli’kanlısıdır. “Ya Allah!” diye nara attı mı gerisine Allah Kerim. Sürekli hayatın kalbini ağzına getirir...

"Hangisi daha güzel?" sorusuna 'akıl-tedbir ' cevabı verenler ÇOK olabilir. Ama her sorunun cevabında öyle bir TEK-BİR var ki ondan daha güzeli yok. Ve onun Beytullah'ı da gönüller...

Hasbunallahi ve ni'mel vekil. Ni'mel Mevla ve ni'men nasir. (Allah bize yeter. O ne güzel vekil, dost ve yardımcıdır)
Osman YAZICI
 

SAYMAYA 'BİR'DEN BAŞLANIR

SAYMAYA 'BİR'DEN BAŞLANIR

Saygı demek 'saymak' demektir. Saymaya “Bir”den başlanır.
Zira 1; 0 ile 2 arasında bulunur. Sıfır, hiçliği sembolize eder. İkiyse çift-benzer olmanın anlatımıdır. İki ve sonrasındaysa çokluk vardır.
Bu yüzden 1; sıfır kusuru ifade etmekle kalmaz, kemâlatta da eşi, benzeri, ortağı olmamayı yani TEKBİR yüceliği dile getirir.
Bu TEKBİR ile anlatılan ise sadece Cenab-ı Allah’tır.
Saymak, 1-9 arası rakamlarla yapılır.1+2+3+4+5+6+7+8+9= 45.
45 sayısı, Âdem'in ebcet değeridir. Bu şu anlama gelir: “Bir”den sonra saymaya en saygıdeğer olan Yaradanın halifesi insandır.
Yani saymaya “Bir”den başlayanı Tekbir Mevla da bütün kainata saydırır. Ve bütün âlemi onun emrine verir.
1 rakamının ebcet değerindeki karşılığı Elif'tir. Elif'in kelime manası ise ülfettir, sevgidir. Dolayısıyla saymaya Bir'den başlamak sevgiyle saygıyı aynı zeminde buluşturmaktır ki sonsuz saadet adımlarının sayımı ancak bu yolla olur.
Sayın insan!
Say ki sayılasın.
Saymaya TEKBİRden başlaki sonunda sen de Âdem’den, adamdan sayılasın…
Osman YAZICI

Fotoğraf: Tarım ve Orman Bakanlığı Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı - Tarım, Orman ve İnsan Fotoğraf Yarışması