HİKAYE - ESKİCİYLE ZENGİN

Vaktiyle bir eskici varmış. Sabah akşam papuç yamar, neşe içinde imiş. Mutlulardan daha mutluymuş. Eskicinin bir de komşusu varmış. Zengin mi zengin fakat asık suratlının biriymiş.
Ne neşeliymiş ne de doğru dürüst uyku uyuyabilirmiş. Aklı fikri kazancındaymış. İki de bir gece kalkar altınlarını sayarmış. Zaman zaman da kendi kendine; şu işe bak, param var uykum yok, neden pazarda yiyecek satıyorlar da uyku satmıyorlar demiş.
Bir gün eskici komşusunu konağına çağırmış.
- Merak ettim doğrusu, yıllık kazancınız ne kadar?
Eskici gülmüş:
- Beyim, ben gün kazanır gün yerim yıllık hesaba aklım ermez.
- Peki günlük kazancın ne kadar?
- Gününe bakar kimi gün az kimi  gün çok.
Zengin adam, adamın saflığına gülmüş:
- Dur demiş sana bir iyilik yapayım. Al şu yüz altını sakla, bayramlarda bozdur bozdur ye.
Eskici bu kadar parayı rüyasında bile görmemiş. Almış altınları evinin bir köşesine gömmüş, gömmüş ama yüreğini dünyanın bütün endişeleri sarıvermiş ikide bir gece kalkar, altınlar yerinde duruyor mu diye bakarmış. Gözü uyku tutmaz olmuş. Gayri neşe de kalmamış. Sonunda dayanamamış, altınları çıkarıp zengin adama geri götürmüş.
- “Al altınlarını arkadaş, ver uykumu” demiş