"BEN DENİZ"İN DAHA 'KİBAR'I: "BENDENİZ"Dünyaya küçük gelir sonra büyürüz. Küçüklüğümüzü görmeden büyüdüğümüze şahitlik edemeyiz. Ne kadar büyürsek büyüyelim sonunda yine küçülürüz. Zira kabire sığmayan kibir ve kebir (büyük) yoktur.
Kibar (ince, nazik) olmadan kibar (büyükler, ulular) olunmaz. Zira, tevazu sahibinin gönlü alçaktır. Büyüklük oraya rahatlıkla çıkar, oturur. Kibirse gönlün en büyük alçaklığıdır. Büyüklük oradan kolaylıkla çıkar, gider.
Çok akıllı çocuklara “büyüyüp de küçülmüş” deriz ya. Bu tevazunun tam tarifi. Önce büyümeli sonra büyüklenmemeliyiz. Yani damla olmakla kalmayıp çayları dere dere nehir olmalı, sonrasında önce 'ben deniz" sonrasında ise "bendeniz" (tevazu ifadesi kulunuz, köleniz) diyabilmeliyiz.
Öyle ya; “seviyem sıfır” diyen deryadan daha büyük ve derini var mı?
"Ben" demek sadece Allah'a cc mahsus. Kula düşen: Bende (bende: kul)
Osman YAZICI
