HİKÂYE......................................ASKER ÇANTASI

Kurtuluş savaşı  günlerindeydi. Cephedeki askerlerimize silah ve cephane göndermek için çalışan kurul toplanmış aralarında görüşüyorlardı. Kurul üyelerinden Binbaşı Erol Çetin, başkan Albay’a:
-Sayın Albayım, Afyon cephesine göndereceğimiz çantaları ne zaman yola çıkaracağız? Acele bekliyorlar, dedi. Albay üzgün bir sesle:
-Ne yazık ki, müteahhitle anlaşamadık. O kadar çok para istiyor ki, bu parayı bulmak mümkün değil. Halbuki ne pahasına olursa olsun, cephedeki askerlerimize mutlaka çanta yetiştirmek zorundayız. Bunun için, uğraşacağım, diyordu.
Askeri malzeme satın alma kurulu üyesi Binbaşı’nın evinde geçen bu konuşmaları küçük oğlu duymuştu. Biraz sonra kapı vuruldu. Küçük öğrenci elinde çantasıyla ve heyecan içinde odaya girdi. Doğru Albay’ın yanına giderek onu selamladı ve elindeki çantayı ona uzattı. Albay merakla sordu:
-Bu nedir, yavrum?
-Benim okul çantam efendim.
-Ne olacak bu?
-Kitaplarımı çıkardım, ben onları koltuğumda da taşırım.
-İyi ama, bunu bana niçin getirdin?
-Asker çantalarının pahalı olduğunu söylüyordunuz. Ben çantamı size parasız veriyorum. Lütfen kabul ediniz ve cepheye gönderiniz.
Küçük öğrencinin bu çok duygulu hareketi karşısında gözleri yaşaran Albay:
-İşte böyle  bir davranışı yalnız Türk çocuğu yapar, dedi ve kalkıp çocuğu alnından öptü.