MEVSİMLER GÜLER YÜZÜNDEN DEVŞİRDİ BAHARI
Tebessüm tebessüm aralanmasaydı dudakların
Çiçek çiçek açar mıydı hiç!
Toprak
Çenesindeki ölüm bağından
Kar kefeni giymiş karanın
boz-gûn çıplaklığından utanarak
Gök kuşağını yere atar mıydı hiç!
Tebessüm tebessüm aralanmasaydı dudakların Ağzının suyu akar mıydı hiç!
Gök yüceliğinin yer cüceliğine
Kara kıştan kalma ölüm soğukluğunu
Rahmet rahmet inip de
Bağrına basar mıydı hiç!
Tebessüm tebessüm aralanmasaydı dudakların
Kefeni yırtar mıydı hiç!
Kabuktan tabut içindeki tohum
Yaprak yaprak
“Bir tane” hatırı olmasaydı
Makber çürümüşlüğü karşılığında
Başak başak
Kesenin ağzını açar mıydı hiç!
Tebessüm tebessüm aralanmasaydı dudakların Âlemlere nefesinin kokusu
Lale lale, gül gül yayılır mıydı hiç?
Dikene gül kim derdi?
Dikenden gülü kim dererdi?
Soğandan çıkan laleden sayılır mıydı hiç!
Mevsimler güler yüzünden devşirdi baharı
Her daim güldürseydim yüzünü
Ey güzelliğin, kudretin, sevdanın iftiharı!
Ömrümün rengarenk yüzü
'Küll' gibilikten kül gibiliğe kaçar mıydı hiç!...
Osman YAZICI
