“Vaktiyle bir adam yolda giderken çok susadı. Bir kuyu buldu ve içine indi; su alıp dışarı çıktı. Bir de ne görsün, bir köpek, dili bir karış dışarıda soluyordu. Adam kendi kendine, 'Bu köpek de tıpkı benim gibi pek susamış.' deyip hemen kuyuya indi. Mestini su ile doldurdu ve mesti ağzına alarak yukarıya çıktı ve köpeği suladı. Onun bu hareketinden Allah Teâlâ hoşnut oldu ve adamı bağışladı.” Hz. Muhammed (SAS)(Buhârî, “Musâkât”, 9, “Mezalim”, 23, “Edeb”, 27; “Müslim”, 153)