SONUN ‘NE’DİR İNSA'N'?

SONUN ‘NE’DİR İNSA'N'?

Dişlisin ilk ağızdan da… Her varlığa sevgi dolu özel bir tebessümle mi görünür kıldın dişini? Yoksa gaddarlığının resmi söylemi midir “diş gösterişin.”?

Ellisin ilk elden de… (İki elli) Toplamında ‘yüz’ akı mısın 99 Esma’ül Hüsna’nın temsilinde? Yurtsuza, yuvasıza, muhacire “el” misin yoksa düşkün gözünün tutmadığı ‘el’ mi? (El: a.Yurt b.Yabancı)

Gözün var hep en başta da… Gözünü alabildin mi peki görülmemiş güzellikten? Yoksa küfrün kelime manasındaki örtüler mi kör etti gözünü?

Yüreklisin de… Hudutları çiğnemeye mi yeter yumruk kadar yüreğin? Yoksa dağların bile yüklenmeye cesaret edemediği halifelik emanetini taşımaya mı?

Gönüllüsün hep en pahalıyı elde etmeye de… Hele bir bak bakalım tedavülde geçerliliği var mı kalp akçelerinin? (kalp: sahte)

Akıllısın en kafalıdan da… Aklın, şirk yollarında karışıp gitti mi çokluğa-ortaklığa? Yoksa varabildin mi “aklın yolu birdir” menziline?

Hayat seni hep ayakta karşılasa da… Kabrin, sırtını yere getirişine karşı ayaklanabilir misin hiç?

Hülasa bir bilmece-bulmacasın insan. Başın en beyaz karelerde açığa çıkmış olsa da sonun hep ‘kara kutu’larda saklı sırsın insan. Çok iyi yarattı Yaradan elbet seni en baştan, fıtrattan. O yüzden “İ”yi gördük seni(n) kelime başında da… Yazın tamama erip cümlen noktaya varınca son harfin ‘ne’ olacak? Hadi bil! Sağda mı yoksa solda mı sıfırsın insan?

Bilemezsin insan! “Nas” yok ki akibetine dair. (Nas: a-İnsanlar b-Kesin doğru) Sen bildiğini san insan!

"Değişmeye-değiştirmeye" var mısın 'insan' denen o en "belli belirsiz" ismini! Bir ÂDEM ile. (Âdem kelimesi Arapça’da Elif-Dal-Mim harfleriyle yazılır. Tasavvufta Elif harfi Allah Azze ve Celle’yi, Mim harfi ise Hz. Muhammed Aleyhisselatü Vesselam Efendimizi sembolize eder.)

Sadece Elif'i başüstüne alışın sonuna Mim koymaya var mısın! ELİF MİM DAL’ından gayrısında yeşeren lezzetleri 'yasak ağaç' saymaya varsa gönlün bil ki:

Âlemlerim velinimeti-Âdemlerin velisi
gayrı birtek sende besbelli
Ey ELİF MİM’İN DE’LİSİ...

Başın sonun
Hayrola!
Başka "ne" istersin ya Hazreti İnsan...

Osman YAZICI

ALFABEDE KAÇ HARF VARDIR?

ALFABEDE KAÇ HARF VARDIR?

A) 2 (Fransızca kökenli ‘Alphabet’ kelimesinden Türkçe’ye geçen “alfabe” sözcüğü, eski Yunancadaki ilk iki harf olan ‘alfa’ ile ‘beta’nın okunuşundan gelir. Dolayısıyla alfabe kelimesinde iki harf (alfa-beta) vardır. ‘Elifba’ deyince de durum aynıdır. (Elif-Ba)

B) 6 (A-L-F-A-B-E)

C) 5 (Tekrar edilen harfleri saymazsak yani A harfini tek sayarsak)

D) 29 (Türk alfabesinde 29 harf vardır)

E) Hepsi

Efendim bu soruya ‘YAZICI’nın verdiği birinci doğru cevap: Yazı olarak ELİF-MİM sayı olarak ise 41’dir. (Elif harfi Allah Azze ve Celle’nin, Mim harfi Efendimizin (sallallahu aleyhi vesellem) sembolüdür. Elif’in ebced değeri 1, Mim’in 40’tır. 40+1=41 ise ‘Yazıcı’ kelimesinin ebcedidir.)

İkinci doğru cevap ise 29’tur. (A-Zira onun tek isteği harflerinin “Hay’dan gelip Hu’ya gider” olmasıdır. Allah Azze ve Celle’nin Hayy ve Hu isimlerinin ebced değerleri toplamı 18+11=29’dur. B-29 sayısının tersten okunuşu 92’dir. 92 ise Muhammed’in (sas) ebced değeridir.)

Elif’i kalem bilmeyen, Yazıcılığını MİM-HAT (Mimhat: Arapça silgi) terazisine vurmayan her yazı: BİTİK… (Bitik: Eski Türkçe’de yazı)

Ah ah! Nasip olur mu acaba ‘tüy siklete’ de karınca karanınca göklerin ‘ton’larına dört dörtlük, şiir gibi övgüler(den) dizebilmek… “Kıt”a Dur! bir acizlikle “Arş İleri!” Azizliği; ‘cümle’si baştan sona A-Z gelen alfabeyle övebilmek…

Rızan miktarınca, arşının ağırlığınca, yarattıklarının sayısınca, kaleminin yazdıklarının sayısınca Selat-ü Selam gönderdiğimiz Efendimiz Hz. Muhammed’in (sallallahu aleyhi vesellem) diliyle sesleniyoruz sana Yarabbi: “Azabından affına, gazabından rızana sığınırız. Senden yine sana sığınırız. Biz seni övmekten aciziz. Sana övgüleri saymakla bitiremeyiz. Sen ancak seni övdüğün gibisin.

Kabul eyle Yarab sadece senin kutlu dilinle sana hamdimizi:

Andolsun ki üstüne kalemin
Şahit olsun ki Cibril-i Emin ve Muhammedül Emin
Elhamdülillahi Rabbil Âlemin.
Osman YAZICI

AKLININ KESMEDİĞİNE NE ÇOK BİLENMİŞSİN BE İNSAN

“AKLININ KESMEDİĞİNE”

NE “ÇOK BİLENMİŞSİN” BE İNSAN!

Yazın sıcağı sıcağına tuttuğu al eviyle
Soğuk yüzlerin al kış!ına
Dalkılıcıyla dalıvermenin vefasızlığı mıdır?
Yoksa
Yazın kucağı kucağına doğurduğu bir hayatı
Kar kefenine kıyamayışın merhameti midir?
Şu iki yüzlü akıl dallarının
Arkalı önlü yaprak döküm anları...

Bilemezsin be insan!
O’nun bildirdiğinden gayrı nedir ki dilindeki lisan
Aklının kesmediğine ne çok bilenmişsin be insan!
Çiçeğini katmer katmer gönlüne açmayan sırrın
Bir goncalık kokusu bir tohumluk semeresi için
Gözünü kafatasının burun deliklerine
Dikemezsin be insan!
“Tek Tüm’ce”nin ilminde saklı esrarı
Bu madde bağımlılığınla
Kelimelerin harflerden olma pay-paydasına
Bütün satırlar emrinde olsa da inan ki
Dilim dilim dilemezsin be insan!

Elif mi sanırsın kendini BE insan!...

Osman YAZICI

ELHAMDÜLİLLAHİ RABBİL ÂLEMİN

ELHAMDÜLİLLAHİ RABBİL ÂLEMİN

Haydi dilim çık!
gönlümün taş-kınından
avazın çıktığı kadar çık!
zirvesine
bir minarelik kalemden kul-emin
Sela sela indir en ‘üst ün’leri
esrenin ‘zir’ ve ‘sin’e
gölgesinde cami cami toplansın tüm övgüler
bir hilallik alemin
‘O!’ kaba, kâbe kâbe dökülsün gayrı
‘dilim’in ucundakiler:
Elhamdülillahi Rabbil Âlemin

Kırmızı gömleğin kızıl ötesi methidir bu
‘kanı’na girmesin sakın kalp kelimeler
gonca kadar ‘suspus’lu
gül kadar ‘süs püs’lü olsun
gönülden boğaza dilden dudağa
cümle al-emin
Konu-şana gelince kâl-emin olsun
en ünlü harflerinden
sessiz harflerinin sükûtuna lal-emin
Andolsun ki yed-i kudretine
kendi kelâmıyla kulağını çınlattığım lalemin
Elhamdülillahi Rabbil Âlemin

Çek gayrı dilim Elif kılıcını, kalemini
hokka hokka gönlümün Nun taş-kınından
öyle bir cümle ‘Kuran’ eyle ki ‘ene’ni
kelimelerin arası açıklığına hak-emin olsun
Tekbir hamd
‘Fatiha’dan ‘nas’a cümle hat-emin
Dilinden diline en güzel hediyesidir bu âd-emin
kabul eyle Ya Hamid! Cennet duasının son-ucunu
Amin. Elhamdülillahi Rabbil Alemin
Şahit olsun ki Cibril-i Emin ve Muhammedül Emin
Nun. Andolsun ki üstüne kalemin
Elhamdülillahi Rabbil Âlemin

Osman YAZICI

GÜNÜN AYETİ

Bir Hilal'lik 'yay'ın bir Elif'lik 'OKU!'nla

Vur alın yazımıza İKRA'M İKRA'M vurgunu

'Takdir'inden bir 'Âferîn' kâfi notumuza, notamıza

O demediyse KUL

OKUL, O KUL hep kitap yüklü eş-şek yorgunu

99 adına eklemişiz

En sevdiği O KULUNUN hatırını

Çek gayrı Münker Nekir imtihan dünyamızdan

Yüz puanlık sorgunu

Osman YAZICI