Nefret dile gelince, ateş püskürür insan. Kül eder anını, yarınını. Ejderha gibi sadece mitolojide yaşar.
Kibir dile gelince, ayağı yere basmaz insanın. Büyüklüğünü yitirir, kuşa döner.
Yalan dile gelince, bir daha belini doğrultamaz insan. Yılan gibi kıvırır, kıvırtır, sürünür. Vurdumduymazlık dile gelince, duymaz- görmez-konuşmaz insan. Maymunlaşır, sureti insandan görünür...
Bir tek sevgi dile gelince anlaşılır insan. Bir tek sevgi dile gelince anlaşılır ki: İnsan.
Zira sevgi hayatın ana dilidir. Bütün varlığın anladığı dilden konuşmak yalnız sevgiyle olur. Sevgi dile gelirse peşinden saygı, dostluk, şefkat gelir. Zira sevgi ana haslettir. Yavrularsa anaları neredeyse oradadır.
Sevgi dile gelince, anlaşılır. Sevgi, dile gelince anlaşılır.
Bu yüzden sevdiğimize sevdiğimizi söylemekten asla geri durmayalım. İlla ki söze dökmeye gerek yok. Zira sevgi bir sarılış, bir tebessümle alfabesiz de dile gelir.
‘Davudi’ bir sese sahip olmak ancak sevgiyi dile getirmekle mümkün. Hz. Davud sonrasıysa Hz. Süleyman. Rüzgara-cinlere hükmetmek, hayvanlarla konuşmak…
Gayrı dile kolay…
Fotoğraf: Burhan Toy - Tarım ve Orman Bakanlığı Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı - Tarım, Orman ve İnsan Fotoğraf Yarışması
