ADALETLİ OLMAK (TARLA HİKAYESİ)

 ADALETLİ OLMAK (TARLA HİKAYESİ)

Endülüs Emevi hükümdarlarından Hakem II. adâletli bir hükümdardı. Adâleti yerine getirmekte ondan geri kalmayan da bir kadısı vardı: Kadı Beşir.
Hükümdar, bahçesine büyük bir köşk yaptırmak istedi. Fakat arsası yetmiyor, fakir bir kadına ait tarlayı da almak gerekiyordu. Kadın tarlasını vermek istemedi. Fakat tarlayı zorla alıp köşkü onun tarlasına uzattılar. Köşk bitmişti. Kadın, Kadı Beşir’e gitti.
Durumu bildirip şikayette bulundu. Kadı, kadına 
-Hiç meraklanma ben bunu düzeltirim.
Kadı Beşir, bir eşek aldı, eşeğin üzerine boş bir torba koydu. Vardı  gitti. Köşkün önünde Hakem pencerede oturuyordu, Kadı: -Ey hükümdar, diye seslendi, bu torbayı şuradan toprakla doldurur musun?
Hakem, Kadı’nın gizli bir gâyesi olduğunu anlayarak aşağıya indi, torbayı doldurdu. Kadı:
-Hele şu torbayı kaldır da eşeğe yükleyelim.
Hükümdar uzun uzun zorlandı. Torbayı kaldıramadı. Bunun üzerine Kadı şöyle dedi:
-Ey hükümdar, bu torbadaki toprak, fakir kadından zorla aldığın şu tarlanın ancak çok küçük bir bölümdür. Sen bunu kaldıramıyorsun. Peki, yarın öbür dünyada, o koskoca tarlanın yükünü ve günahını nasıl kaldıracaksın?
Bundan sonra, tarla, köşklerle beraber kadına verildi.

BOZUK DÜZEN...

Bozuk düzen bozuk terazi tartı,

En yakın dostlarım dönüyor sırtı,

Ne kadar zorlaştı yaşamın şartı,

Düşman belli değil dost belli değil.

Para hükümdardır çiziyor rota,

Güven olmaz iki ayaklı ite,

En yakın dostlarım düşmandan öte,

Düşman belli değil dost belli değil.

Dost sanarsın dağdan inen ayıyı,

Kedilerden korkan kabadayıyı,

Yüze güler arkadan kazar kuyuyu,

Düşman belli değil dost belli değil.

Öküz haylaz çekmez ne yapsın düven,

Fakirsen yoksulsan bulunmaz seven,

Bu azgın nesilin neyine güven,

Düşman belli değil dost belli değil.

Çulsuz kavuşursa üç beş kuruşa,

Gider senle rekabete yarışa,

Sen aldanma her insanda duruşa,

Düşman belli değil dost belli değil.

En gerçek insana kurban olayım,

Hainden dost olmaz yalnız kalayım,

Kavun karpuz değil ki seçip alayım,

Düşman belli değil dost belli değil.

Veysel der ki; Ben dostlardan yılgınım,

Hep seçerim ben bu işde çılgınım,

Dostlar dalım budar şimdi solgunum,

Düşman belli değil dost belli değil.

(Aşık Veysel)

HARAMLA ZAFER ELDE EDİLMEZ

“Şâyet askerlerimin torbasında yabancı bağlardan koparılmış meyve görseydim, Mısır seferinden vazgeçerdim. HARAMLA ZAFER ELDE EDİLMEZ..!"

(Yavuz Sultan Selîm Han)

SULTAN ALPARSLAN'IN SON SÖZLERİ

SULTAN ALPARSLAN'IN SON SÖZLERİ...

1072’de Mâverâünnehir’de, Alparslan’a karşı isyan eden Melik Tekin’in, en yakın adamlarından ve bir kale komutanı olan Yusuf Harezmî yakalanarak huzura getirilmişti. Alparslan, serbest bırakılmasını istemiş; fakat âniden gelişen bazı beklenmedik tâlihsiz hâdiselerin etkisi sonucu Harezmî, Sultanın bir boşluğundan istifadeyle biranda saldırıp onu bıçaklamaya başlamıştı. Aldığı ağır yaranın etkisiyle bir müddet sonra vefat edecek olan Sultan Alparslan, bıçaklanmanın ardından etrafındaki adamlarına, ibret ve nasihat dolu şu son sözleri söylemişti: 

“Her ne zaman düşman üzerine azmetsem Allah-u Teâlâ Hazretlerinden yardım isterdim. Dün bir tepe üzerine çıktığımda askerimin çokluğundan, ordumun ağırlığından bana, ayağımın altındaki dağ çalkalanıyor gibi geldi. Kuvvetimle mağrur oldum. Kendi kendime “Ben dünyanın pâdişahıyım. Bana kim galebe edebilir!” dedim. Bugün, Cenâb-ı Hak en âciz bir kulu ile beni âciz kıldı!.. Kalbimden geçen bu düşünceden ve daha önce işlemiş olduğum hata ve kusurlarımdan dolayı Allah’u Teâlâ’dan af diliyor, tövbe ediyorum. Lâ ilahe illallâh Muhammedü'r-rasûlullâh...” diyerek şehit oldu.