PİRİ PAK BİRİ KİR

PİRİ PAK BİRİ KİR

Zulmet yıldırımları çarpınca zihnime
Bir kuru gürültüyle sökün eder gökler
Kökler hâksız yere ekilir
Nefsine zulmetmiş kul tohumundan
Bir mazlum filizlenir şimşek hızıyla
Ahı yerde kalmaz, Arş-ı Âlaya çekilir
Kanlı ellerim yıkanır garip gözyaşlarımla
Ayağımda Kızıldenizler birikir
Sahilinde Hz. Musa girdabında Firavun
Piri pak biri kir…

Sağ elim baltayı vurur putlara
Güneş, kan kızıllığında
Ay, kefen beyazında can çekişir
Sol elimin beslediği altın buzağı
Yayılır Tanrı Dağlarında
Boğa, burnuna konan sinekle tepişir
Ateş püskürür İblis bağrından
Volkan ağzında gül bahçeleri birikir
Şahikasında Hz. İbrahim eteğinde Nemrut
Piri pak biri kir…

Kimi kapılarını içerden açar gönlüm
Lat, Menat, Uzza’nın Beytullah işgaline
Seccademin eşgalinde şirkin fil izleri belirir
Kimi de Âli omuzlarda kırılır şirkin çirkin silüeti
Kaçacak delik ararken fillerin ordusu
Kara örtü içinde tekbir dehlizleri belirir
Kalb kâbemin önüne kurulur cenk meydanı
Kuş beyinliler yerde ve gökte birikir
Üstte Ebabil yerle yeksan Ebrehe
Piri pak biri kir…

Niyet sevabım çıkarken Uhud tepelerine
Amelim çıkamaz Medine hendeklerinden
Ok atılır ileri, yayım geri geri gerilir
Bir Vahşi hüzün gezer Medine sokaklarında
Mızrağında Hz. Hamza hem de Müseyleme kanı
Kerbela kurutur Bedir’de coşan sularımı
Sırat-i Mustakim yolundaki adımlarda
Med cezirler birikir
Sağ şeritte Hz. Hüseyin sollanan Yezid
Piri pak biri kir…

İnsanım ben, Âdem oğluyum
Sol dalımda cennetten sürgün yemişlerim
Sağ omuzumda cennetin sürgünleri
Ebu Cehil yetişir toprağımda hem Hz. Ebu Bekir
Arı gibiyim ağzımda bal kuyruğumda iğne
Sinek kanatlıyım biri zehir ötekinde panzehir
Ahsen-i Takvim’den Esfelüs Safilin’e kadar
Gökle yer arasında makamlar birikir
Senasında Makam-ı Mahmut, fenasında İblis
Piri pak biri kir...
Osman YAZICI

BİR YAPRAK DÖKÜMÜNÜN KALIBIYIZ HEPİMİZ,

BİR YAPRAK DÖKÜMÜNÜN KALIBIYIZ HEPİMİZ...

Bir "yaprak"lık masalız hepimiz.Ön sayfasına hayat arkasına memat yazılı "bir varmış bir yokmuş..." Toprak "kalıbı"ndan Âdem. Yaprak "dökümü"nden adem. (adem: yok)

Toprak kalıbından çıktık. Bir yaprak dökümü eliyle tekrar o kalıba gireceğiz. Bu her kişinin kârı. Er kişinin kârı ise ağaçtan "güle güle" uğurlanabilmek ve toprak tarafından "hoş geldin sefalar getirdin" ile karşılanabilmek...

Ne mutlu "ŞECERE"sinin bütün "dal"ları kendisinden razıyken "HÂK"kın gönlüne girenlere... Kalıbının adamı olanlara...
Osman YAZICI
 

TOPRAKSIZ TARIM OLUR DA HADİS'SİZ İSLAM OLMAZ

TOPRAKSIZ TARIM OLUR DA HADİS'SİZ İSLAM OLMAZ

Efendimiz Aleyhissalatü Vesselâmın mübarek sözleri anlamina gelen Hadis, sözlük anlamı itibariyle "yeni" anlamına geldiği gibi hikâye, rivayet, tarihî malumat, söz, haber manasına da gelmektedir. Bu yönüyle Hadis; eskiyi, geleneği de ifade eder.

Kuran-ı Kerim'in isimlerinden biri de "Kelam-i Kadim" yani "eski-ezeli söz"dür. Allah cc kelamı oluşuyla ilk-ezeli, "sahife sahife" Hz. Âdem Aleyhisselama kadar uzanışıyla da insanlık tarihinin en eskisidir. Allah cc kelamı oluşuyla ebedi, Efendimiz Aleyhissalatü Vesselâma vahyolunan kitap oluşuyla da kıyamete kadar kainâtta hükmünü sürdürecektir. Ahirette de müminlere nur, şefaatçi vb. olmaya devam edecektir.

Bu açıdan Kuran; parmak izinden omuzuna taktığı rütbelere varıncaya kadar "YENİ"nin bütün kollarını içine alan en eski "YEN"idir. Kısacası Kuran ve Hadis asla eskiyenimiz değil bilakis her daim en ESKİ YENİmizdir.

Günümüzde hadissiz islam oluşturmaya istekli bir grup peyda oldu. Bunların "arısız bal-ineksiz et" imal etmeye çalışanlardan pek farkı yok gibi. Madem tarımdan gidiyoruz son soz olarak diyelim ki topraksız tarım olur ama hadissiz müsluman olmaaaz...

Bunlara ister "HADisSİZ" deyin isterseniz de "sünnet"siz... Başarılı olamayacaklar ama velevki oldular. İnanın bir sonraki lakapları KİTAPSIZ olacak...
Osman YAZICI

HIRS BÜYÜYÜNCE HIRSIZ OLUR

HIRS BÜYÜYÜNCE HIRSIZ OLUR

Her zaman her istediğimiz olmayabilir. Kaderin "hayır!"ında bile –bizim veya başkası için- muhakkak bir hayır vardır. Ne güzel demiş atalarımız: “Kedinin kanadı olsaydı serçenin adı kalmazdı.”

Daha iyisi için elbette çaba göstereceğiz, çalışacağız. Olmadı mı? Kanaat adlı en büyük hazinemizi, hırsımıza kurban etmeyeceğiz.

Hırsızlık ‘hırs’la başlar. Hırs’a sormuşlar; “Büyüyünce ne olacaksın diye? “Hırsız” demiş küçülmüş…

Şeytan, Âdem’den üstün olmaya tamah etti. Hz. Âdem de, cennet içinde yasak ağaca tamah etti. Ama İblis, “tamah”ında ısrarıyla aşağılar aşağısı oldu. Hz. Âdem ise pişmanlığın “tam ah!”ıyla affedildi, tekrar sürüldüğü cennetin varisi kılındı.

En güzel ve En Yüce'nin kulu ve O'nun en çok sevdiğinin ümmetiyiz. Bu iki kutlu minare gönderine de istiklal ve istikbalimizin bayrağını çekmişiz. Daha ne olsun...

En ulvi bu üç değeri korumaktan gayrı neye tamah edilir ki...

Osman YAZICI

SAYMAYA 'BİR'DEN BAŞLANIR

SAYMAYA 'BİR'DEN BAŞLANIR

Saygı demek 'saymak' demektir. Saymaya “Bir”den başlanır.
Zira 1; 0 ile 2 arasında bulunur. Sıfır, hiçliği sembolize eder. İkiyse çift-benzer olmanın anlatımıdır. İki ve sonrasındaysa çokluk vardır.
Bu yüzden 1; sıfır kusuru ifade etmekle kalmaz, kemâlatta da eşi, benzeri, ortağı olmamayı yani TEKBİR yüceliği dile getirir.
Bu TEKBİR ile anlatılan ise sadece Cenab-ı Allah’tır.
Saymak, 1-9 arası rakamlarla yapılır.1+2+3+4+5+6+7+8+9= 45.
45 sayısı, Âdem'in ebcet değeridir. Bu şu anlama gelir: “Bir”den sonra saymaya en saygıdeğer olan Yaradanın halifesi insandır.
Yani saymaya “Bir”den başlayanı Tekbir Mevla da bütün kainata saydırır. Ve bütün âlemi onun emrine verir.
1 rakamının ebcet değerindeki karşılığı Elif'tir. Elif'in kelime manası ise ülfettir, sevgidir. Dolayısıyla saymaya Bir'den başlamak sevgiyle saygıyı aynı zeminde buluşturmaktır ki sonsuz saadet adımlarının sayımı ancak bu yolla olur.
Sayın insan!
Say ki sayılasın.
Saymaya TEKBİRden başlaki sonunda sen de Âdem’den, adamdan sayılasın…
Osman YAZICI

Fotoğraf: Tarım ve Orman Bakanlığı Eğitim ve Yayın Dairesi Başkanlığı - Tarım, Orman ve İnsan Fotoğraf Yarışması