GÜNÜN HADİSİ

Rasûlullah (sav) efendimiz buyurdular:

“Cennet nefsin hoşuna gitmeyen şeylere; cehennem ise şehevî şeylerle kuşatılmıştır.” (Müslim, Cennet, 1; Ebû Dâvûd, Sünnet, 22; Tirmizî, Cennet, 21)

günün HADİSİ

 Rasûlullah (sav) efendimiz buyurdular:

"Kişi yaşadığı hâl üzere ölür." (Müslim, Cennet, 83)

Hz. Ömer’in Duâları

Hz. Ömer (r.a) halîfe olup minbere çıktığında ilk sözü şu duâ olmuştur:

“Allâh’ım! Ben sert tabiatlı bir kulunum, beni yumuşak huylu eyle; zayıfım, beni kuvvetlendir; cimriyim beni cömert kullarından eyle!” (Suyûtî, Târîhu’l-Hulefâ, s. 129)

 “Ey Allah’ım! Beni ansızın yakalamandan, gaflet içerisinde bırakmandan ve gâfillerden kılmandan Sana sığınıyorum.” (İbn Ebi Şeybe, Musannef, VII, 82)

“Allah’ım! Amelimi sâlih kıl. Yalnızca Sen’in için olan hâlis bir amel eyle ve onda başkası için hiçbir hisse bırakma! (Riyâ ve süm’aya düşürme!)” (Ali el-Müttakî, II, 675/5041)

“Allah’ım! Canımı ebrârdan olan kullarınla beraber al! Beni şerlilerden eyleme! Beni Cehennem azabından koru! Beni hayırlı ve seçkin kullarına ilhâk eyle!” (İbn Sa’d, III, 331)

“Allah’ım, zenginliğimi kalbime koy, Sen’in katındaki lutuflara rağbet ettir, bana ihsân ettiğin rızıkları bereketli kıl ve beni haramlardan müstağnî eyle!” (İbn Ebi Şeybe, Musannef, VII, 81)

 “Allah’ım! Dünyayı bize süsledin ve ondan sonrasının dünyadan daha hayırlı olduğunu haber verdin! Bizim nasibimizi daha hayırlı ve daha kalıcı olan tarafta kıl!” (İbn-i Ebî Hâtim, Tefsîr, II, 612; Süyûtî, ed-Dürrü’l-mensûr, II, 295)

Ömer (r.a) sık sık:

“Ey Allah’ım! Bize âfiyet ver ve bizi affeyle!” diye dua ederdi. (İbn Ebi Şeybe, Musannef, VII, 81)

HZ. ÖMER'İN TEHECCÜD NAMAZINA KALKTIĞINDA YAPTIĞI DUA

Ömer (r.a), gece teheccüd namazı için kalktığında şöyle dua ederdi:

“Yâ Rabbî, bulunduğum yeri görüyorsun, ihtiyâcımı biliyorsun! Allah’ım beni huzûrundan ihtiyâcı görülmüş, her türlü korku ve tehlikelerden kurtulmuş, Sen’in emirlerine derhal icâbet eden, duası kabul edilen, hatalarını affettiğin ve kendisine rahmet ettiğin bir kulun olarak döndür!”

Namazını bitirince de:

“Allah’ım, dünya üzerinde bâkî kalan bir şey göremiyorum, orada müstakîm (dosdoğru) bir hâl de yok. Allah’ım beni dünyada ilimle konuşan, hikmetle susan kullarından eyle! Allah’ım, bana fazla dünyalık verme ki azmayayım, zor durumda da bırakma ki (ibâdet ve vazîfelerimi) unutmayayım. Şüphesiz az olup da kifâyet miktarı olan mal, çok olup da (ibadet, zikir ve mes’uliyetlerden) gâfil bırakan maldan daha hayırlıdır.” (İbn Ebi Şeybe, Musannef, VII, 82)

HZ. ÖMER'İN KITLIKTA YAPTIĞI DUA

Kıtlık senesinde Ömer (r.a) Rasûlullah’ın Mescid’inde gece yarısı namaz kılıyor:

“Allah’ım! Bizi kıtlıkla helak etme! Bizden belâyı kaldır!” diye duâ ediyor ve bu duayı tekrarlayıp duruyordu. (İbn Sa’d, III, 319)

Sâib ibn-i Yezîd (r.a) şöyle der:

Kıtlık senesinde Hz. Ömer’in üzerinde bir elbise gördüm, tam on altı tane yaması vardı… Şöyle dua ediyordu:

“Allah’ım! Ümmet-i Muhammed’i benim yüzümden helak etme!” (İbn Sa’d, III, 320)

HZ. ÖMER'İN CENAZE NAMAZI KILDIKTAN SONRA YAPTIĞI DUA

Ömer (r.a), cenâze namazı kıldıktan sonra şöyle duâ ederdi:

“Allah’ım! Şu kulun dünyadan ayrılmış, dünyayı geride kalanlara bırakmıştır. O, Sana muhtaç, Sen ise ondan müstağnîsin. Dünyada iken, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in de Sen’in kulun ve rasûlün, olduğuna şehâdet ederdi. Ey Allah’ım! Onu affeyle, kusurlarını görmezden geliver ve onu Peygamber’ine kavuştur!” (İbn Ebi Şeybe, Musannef, VII, 126)

Cenazeyi defnedip mezarını düzledikten sonra da:

“Allah’ım! Âile efradını, malını ve akrabalarını Sana teslim etti. Günahları pek büyüktür. Onu affeyle!” derdi. (Beyhakî, es-Sünenü’l-kübrâ, IV, 56)

HZ. ÖMER'İN SON HACCINDA YAPTIĞI DUA

Ömer (r.a) son haccını yaptıktan sonrası Ebtah’ta küçük taşlardan bir yığın yaptı. Elbisesinin bir tarafını onun üzerine sererek yaslandı ve ellerini semâya kaldırıp:

“Allah’ım! Yaşım ilerledi, kuvvetim zayıfladı, tebaam çoğalarak her tarafa yayıldı. Sana karşı bir kusur işlemeden ve ihmalkârlığa düşmeden beni huzûruna al!” diyerek dua etti. (Muvatta’, Hudûd, 10; Hâkim, III, 98/4513)

DUALAR NEDEN KABUL OLMUYOR

DUALAR NEDEN KABUL OLMUYOR

İbrahim bin Edhem Hazretleri’ne sormuşlar:

“–Ettiğimiz duâlar neden kabul olunmuyor?”

Hazret buyurmuş ki:

“–Hakk’ı bilirsiniz, buyruğunu tutmazsınız! Peygamber’i bilirsiniz, sünnetlerini yerine getirmezsiniz! Kur’ân okursunuz, fakat onunla amel etmezsiniz! Hak Teâlâ’nın nîmetlerini yersiniz, şükrünü edâ etmezsiniz! Cenneti bilirsiniz, onu kazanmak için gayret etmezsiniz! Cehennemi bilirsiniz, endişe duymazsınız! Ölüm vardır dersiniz, hazırlanmazsınız! Atanız-ananız ve ölülerinizi kendi ellerinizle kabre koyarsınız, lâkin ibret almazsınız. Böyle olunca bu kadar gaflette olan bir kimsenin duâsı nasıl müstecâb ola!” (Tezkiretü’l-Evliyâ, s. 40)

DUÂLARIN KABUL OLMAMASININ SEBEBİ

DUÂLARIN KABUL OLMAMASININ SEBEBİ

İbrahim Ethem hazretlerine sordular:

– Ne için duâlarımız kabul olunmuyor?

"Hakkı bilip emirlerini tutmazsınız. Peygamberin sünnetlerini icra etmezsiniz. Kur’an okur amel etmezsiniz. Hâlıkımızın nimetlerini yiyip şükür etmezsiniz. Cenneti bildiğiniz halde talep etmezsiniz. Cehennemden korkmazsınız. Hükmüyle ölüm var dersiniz, hazırlanmazsınız. Anne ve babalarınızın ölülerini kendi elinizle kabre koyarsınız, ibret almazsınız. Böyle bu kadar kabahatlerinizle duânız nasıl kabul olur?" diye cevap verdiler.

DÜNYA DİKDÖRTGEN CENNET KARE

DÜNYA DİKDÖRTGEN CENNET KARE

Dünya dikdörtgendir. Uzun kenarı, insanın bitmek bilmeyen emellerini sembolize eder. Ömür ise kısa kenardır. Çünkü ‘uzun kenar’ın bütün hayallerini gerçekleştirecek kadar “kolu uzun” değildir.

Uzun kenar x Kısa kenar = Kabir alanı. Zira kabir de dikdörtgendir. O toprak parçası, insanın gözünü doyurabilecek dünyadaki tek alandır.

Cennet ise “kare”dir. Zira cennet, insanın sonu gelmeyen emellerinin ebedi ömürle karşılanışıdır. Cennet “uz’un kısaca anlatımıdır.” (uz: iyi, güzel)

Dört ana unsurunu (hava-su-toprak-ateş) ve DÖRT GENİNİ (akıl-kalp-ruh-beden) Tek "DÖRT DÖRTLÜK"ün rızası için kullanıp, şiir gibi bir hayat yaşayanlar dünyada da ahirette de DÖRT KÖŞE…

Ne mutlu Efendimiz Aleyhissalatü Vesselâmın buyurduğu üzere "Hemen ölecekmiş gibi ahiretine, hiç ölmeyecek gibi dünyasına" DÖRT ELLE sarılana...

Osman YAZICI

LA İLA HE (İLLELLAH)

LA İLA HE (İLLELLAH)

La İlahe İllellah / Allah...
Üç günlük dünyada "üç harf"e aşığız biz...
Elif Lam He*
'La'sı da hayır 'he'si de hayır**
Öyle bir cennet ki cayır cayır
Öyle bir nâr ki yemyeşil çayır, dağ bayır
Dikenlere gülü-veren bir tevhidin
Çatal görmeyen has-adına çalakaşığız biz...
"Ters"tir bize rakamların, harflerin dört dörtlüğü
29 harfi 92
4'ü "3" okumaya ezelden ebede alışığız biz...***
Allah... La İlahe İllellah...
Muhammed'ün Resulullah...
Üç harf üç noktayla
Üç cihana ve en uç cihana ulaşığız biz...
Osman Yazıcı****

*Allah" Lafz-ı Celâli ile "La İlahe İllellah"ta ifadesini bulan Kelime-i Tevhid üç harfle (Elif-lam-he) yazılır.
**"Lam ve Elif harfiyle yazılan "La" kelimesi "hayır-yok" anlamına gelir. "He" harfi ise Türkçe "evet" demektir.
***Alfabemizde ve Arap alfabesinde 29 harf bulunur. 29'un tersten okunuşu olan 92, Muhammed'in (sas) ebced değeridir. Yine 3 rakamının ters çevrilmiş hâli de Arapça 4 rakamının yazılışını verir.
Fotoğraf: Edebiyat Dergisi

GÖNLÜMÜZÜN MURADINI "VE"Lİ EYLE ALLAHIM!

GÖNLÜMÜZÜN MURADINI "VE"Lİ EYLE ALLAHIM!

Merhametimin muradını "ve"li eyle ki Allahım! Hz. Ebubekir Efendimiz gibi "Yarab! Bedenimi cehenneme öyle büyük bir kütük yap ki başkasına yer kalmasın" diyebileyim. Hep 've'li olsun ki duam; "Beni VE anamı babamı VE bütün müminleri cehennem azabından koru"yu isteyebileyim.

Sevgimin muradını "ve"li eyle ki Allahım! Hz. Yunus gibi insanları VE hayvanları VE bitkileri VE taşı toprağı VE yeri göğü VE canlı cansız bütün yarattıklarını Yaradan'dan ötürü sevebileyim.

Sabrımın muradını "ve"li eyle ki Allahım! Alemlere rahmet olarak gönderdiğin Sevgili Efendimiz Hz. Muhammed sallallahu aleyhi ve sellemin diliyle eza gördüklerime karşı bile "Allahım onlar bilmiyorlar" diye başlayıp imansıza VE müşrike VE münafığa VE mücrime hidayet dileyebileyim...

Aklımın muradını da "de"li eyle ki Allahım! Gayretim, duam ve niyetimde milletime DE Ümmet-i Muhammed'e DE tüm beşere DE aklımın, hatırımın köşesinde hep bir yer verebileyim...

Senden gayrısına gönül gözü kaymayan, Senin hatırına tüm varlığa VELİLİK eden, hayatımızın VELİNİMETİ olan VELİ kulların hatırına bizi de sadece senin sevdanın DELİSİ, En Sevgili Zatının, Cemalinin VELİSİ eyle Allahım! İstemeye yüzümüz yok biliriz ama yine biliriz ki Sen "Ol" dersen Olur.

'Ve' harfinin Arapça karşılığı 'vav' - 'de' harfi ise Arap alfabesinde 'dal' ile eşdeğer. Allah Azze ve Celle'nin "çok seven, en çok sevilen" manasındaki VEDUD İsm-i Şerif'i de vav ve dal harfiyle yazılıyor. Akıl ve gönlünün muradını 'ben'den öteye taşıyıp 've'li - 'de'li kılanı, Allah cc Vedud adının dostluğuyla ve hep "ümmeti ümmeti!" diyen Habibullah'ın sevgi, şefaat ve iltifatıyla müşerref kılsın.

Allah Azze ve Celle lutfü keremiyle bu satırların okuyucusu ve 'Yazıcı'sını, bütün müminleri geçmişleri ve nesliyle; "Allah'ın dostlarına hiçbir korku ve hüzün yoktur" ayetinin sırrına, müjdesine mazhar etsin.

Evliyanın hatırına "Amin" Yarabbi.

Evliyanın, geçmislerimizin ruhuna hediye; Ümmet-i Muhammed'in özellikle yavrularımızın hidayetine, iki cihan afiyeti ve saadetine vesile olsun diye bir 'Fatiha' rica etsek...

Siz ne güzel 'OKUR'SUNUZ" dostlar!
Osman YAZICI

SENDEN DAİR’E

SENDEN DAİR’E

Bir daire isterim cennetinden
İçi boş bir göz
Yalnız’ca Cemaline bakan yerden
“O” ihtişamının “O!”suyla dolup
Gayrı “o da olsun”dan geçen
Sırılsıklam bir aşkın
Altından ırmaklar akan yerden

Bir daire isterim haşyetinden
“Lebbeyk!” tavafıma yedi gün buyuracağın
Birtek Gözlerinin içine bakan yerden
Hayalimin kul’landığı, amelimin din’lendiği
En helal daire
0 (sıfır) seviyeden “bendeniz”e bakan
O (hu) seyriyle “bendim”i yıkan yerden

Bir daire isterim merhametinden
Errahman’dan hibe, Errahim’den bağış
Cihanların, hanların eline baktığı yerden
Nar-ı hasretinin çemberinde
Sonsuzluğun yaşına sulanmış gözlerimin
“Görülmemiş” güzelliğini görür görmez
Cennetin gemilerini yaktığı yerden

Bir daire isterim kudretinden
Levh-i Mahfuz kaleminin kaderinin
İki dudağının arasına baktığı yerden
Tek Cemal sahibine tutulmuş
İçinde hiçbir kir-acı barındırmayan
“Göresi” hep ‘senden dair’e gelen
Cennetin mirasını gözüme bıraktığı yerden

Bir daire isterim rü’yetinden
99’luk tesbihin ortasında adını sayıklayan
Huzurun, izzetin, cemâli kemâlin ezberinin
Yüzünden okunduğu yerden
Aşkın gözünü diktiği en yüce vuslata
Uçmak için can atan gönül kuşunun
Arılığına bâl bâl Burak’ın dokunduğu yerden

Bir daire isterim azametinden
En üst ünlerin başını sema sema döndüren
Kibir esrelerini kamusunun girdabında söndüren
Yunus’un Elif’i ötür okuduğu ‘O’ yerden
Nur’un Ala Nur dağına bakan gönlümün
Hira, Arafat, Uhud, Sevr tercihinden
Harf harf yalnız sana hicreti dokuduğu yerden

Bir daire isterim marifetinden
En sevdiğin “O kul”unun “O-kul” kursuna
Alın yazımla amel defterimin
Kayıtsız kalmadığı yerden
Sadece aşıkların zikir halkasından bir daire
“Göz alıcı-akıl alıcı-can alıcı” cemalinin gayrısında
Gönül gözümün kalmadığı yerden

Osman YAZICI

ANA KUCAĞI HAYATIN BABA KÖŞE BUCAĞI

ANA KUCAĞI HAYATIN BABA KÖŞE BUCAĞI
Anne, hayatın yufka yüreği. Baba, mangal yüreği. Bu yüzdendir ki yavru hep ana kuzusu; babanın aslanı, tosunu. Anne, hayatın kalbi ve duygusu. Baba, aklı ve mantığı. Anne, hayatın en sevgilisi. Baba, en saygıdeğeri. Anne, 'yorulmasın' diye hayatın asansörü. Baba, 'güçlensin,' diye merdiveni. Anne, hayatın temeli. Baba, çatısı. Anne, hayatın önsözü. Baba, sonsözü. Anne, hayatın fireni. Baba, tam gazı.

Ana dili hayatin. Baba, şivesi. Ana kucağı hayatın. Baba, köşe bucağı. Anne, hayatın sıcakkanlısı. Baba, soğukkanlısı. Ana sütü hayatın. Baba, ek gıdası. Anne, hayatın bekleyeni. Baba, uğurlayanı. Ana teması hayatın. Baba, şeması. Anne, hayatın yazarı. Baba resimleyeni. Anne, mahremiyeti hayatın. Baba,dobrası.

Ana okulu hayatın, baba mesleği. Anne, meleği hayatın. Baba, kahramanı. Anne, tebessümü hayatın. Baba ciddiyeti. Anne, affı hayatın. Baba korkusu. Ana, kökleri hayatın. Baba, gökleri. Anne, ayağında sallayanı hayatın. Baba, havalara uçuranı. Anne, tedbiri hayatın. Baba, tevekkülü. Anne, ruhu hayatın. Baba, bedeni. Ana sermayesi hayatın. Baba, kârı. Ana yasası hayatın. Baba, yönetmeliği. Ana vatanı hayatın. Baba diyarı…

Ana, hayatın a-yanı. Baba be-yanı. Ana baba,
hayatın ayan beyanı. En âyanı. (âyan: seçkinler, ileri gelenler) En takdire şayanı. Ana baba hayatın duayeni. Ana baba varsa evlada yapılan dua hep taze, hep yeni.

Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellemin buyurduğu üzere cennet anaların ayakları altında, baba ise cennetin orta direği. Bu yüzden kendini cennette görmek isteyen anne babasına iyi BAKSIN!
Osman YAZICI
 

RAMAZÂN AYININ FÂZİLETİ

 RAMAZÂN AYININ FÂZİLETİ

Bir hadîs-i şerîfte:
Allahü teâlâ benim ümmetime, Ramazân-ı Şerîfte, beş şey ihsân eder ki, bunları hiçbir Peygambere vermemiştir.
1- Ramazanın birinci gecesi, Allahü teâlâ mü’minlere rahmet eder. Rahmatle baktığı kuluna hiç azâb etmez.
2- İftâr zamanında, oruçlunun ağız kokusu Allahü teâlâya,  her kokudan daha güzel gelir.
3- Melekler, Ramazânın her gece ve gündüzünde, oruç tutanların af olması için düâ eder.
4- Allahü teâlâ, oruç tutanlara, âhırette vermek için, Ramazân-ı şerîfte Cennetde yer tâyin eder.
5- Ramazân-ı Şerîfin son günü oruç tutan mü’minlerin hepsini af eder.” buyrulmuştur.

BİR SELAMLIK GÖNÜL ALIŞVERİŞİDİR HAYAT 'BOYUN'A BORÇ BOYUNA HAYRAT

BİR SELAMLIK GÖNÜL ALIŞVERİŞİDİR HAYAT
'BOYUN'A BORÇ BOYUNA HAYRAT

Selam, sevginin ve dostluğun değişmez tek parolasıdır. Gönül kapıları her daim selamla çalınır. Kavgaya gelenlerin dili dönmez selama. Buyur edilir hep selamla kelam, söz kâle alınır. Hısımın selamı varınca hışıma ve hasıma. Artık düşman bile yâr olasıdır.

Selam dilin dilberidir. Gideni dönderir, geri baktırır. "Gel beri!"dir. Daha eller, sineler ve yanaklar birleşmeden selamla sarılır sözler: "Esselamu aleyküm! Ve aleyküm selam!..." Kelimeler aynı diller aynı. Selam sözün ezberidir. Esma-ül Hüsna’dandır çünkü kir tutmaz, kin tutmaz. Bu yüzden ezelden beridir tüm kusurlardan beridir.

Selam, insanın en güzel hediyesidir. Yükte hafif pahada ağırdır. Ebedidir hep: "Sağ olsun getiren gönderen." Kabulün mukabelesidir. "Selamımı söyle" ile tatlıya bağlanır müşkülat. Selamdan sonra insanın ağzına ilk gelen "he!" diyesidir.

Selam, kelamdan öncedir. Dostluk, demini selamda bulur. İmandır, İslamdır. Güvenlik, emini selamda bulur. Selam yücedir. Aşkın olan ne varsa zemini selamda bulur. Selamla doyurulur tanrı misafirleri. Darusselam duası (Darusselam: Selamet yurdu, cennet) "amin!"i selamda bulur.

Ön sözdür selam. İnsanlığın özetinden söz vermektir. Son sözdür selam: "Selam söyle! Git selametle!" Selam, bir merhabadan nice nice "hayırlı sabahları-günleri-geceleri" dermektir.

Dostlar! El Selam olan Allah Azze Celle'nin selamı, rahmeti, bereketi, hıfzı, şifası, afiyeti, sevgisi ve rızası her daim üzerinize olsun. Tanıdık tanımadık herkese vermek için de selam hep üzerinizde olsun!

Sözün en güzel eseri selam. Vesselam...
Osman YAZICI